Akacja, której surowcem są kwiat i liść kwitnie od maja do czerwca. Surowce te działają moczopędne, odtruwająco, rozkurczowo na mięśnie gładkie układu moczowego i pokarmowego, uszczelniają naczynia krwionośne i wzmacniają je, działają przeciwzakrzepowo, rozszerzają naczynia, poprawiają krążenie krwi. Mocne napary i nalewki obniżają ciśnienie krwi i działają uspokajająco na układ nerwowy. Swoich konkurentów wyniszcza chemicznie, […]
Preparaty z dzikiej róży mają działanie witaminizujące, immunostymulujące, wzmacniające, przeciwzapalne, antyalergiczne, przeciwobrzękowe, moczopędne, odtruwające, prebiotyczne, wzmacniają naczynia krwionośne oraz działają delikatnie rozwalniająco. Osoby z chorobami układu oddechowego i rekonwalescenci powinny korzystać z jej przetworów, związki zawarte w różach wspierają regenerację nabłonka i kondycję płuc. Róża słynie z bogactwa witaminy witaminy C, której ma znacznie więcej niż cytrusy. Zawartość w owocach świeżych może sięgać 5%, natomiast w suszonych lub mrożonych spada nawet do ilości śladowych, niemniej zwykle mieści się między 1-2%. Wartość witaminy spada po przemrożeniu owoców, natomiast wzrasta ich słodycz, ilość pektyn i poprawia się ich smak.
Ziele nawłoci (Herba Solidaginis) jest zielem oczyszczającym krew, moczopędnym, przeciwkamiczym i odkażającym drogi moczowe. Zmniejsza obrzęki, obniża ciśnienie krwi (działanie hipotensyjne) działa odtruwająco- zwiększa wydalanie soli, amoniaku, kwasu moczowego, usprawnia usuwanie szkodliwych związków i produktów przemiany materii, działa rozkurczowo, przeciwmiażdżycowo, przeciwukrzycowo, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, przeciwbólowo, wzmacnia naczynia krwionośne (rutyna), pomaga w nieżytach żołądka i jelit.
Napar świetnie nada się do przemywania skóry łojotokowej, trądzikowej, z wypryskami, przy trądziku różowatym, oczyszcza pory, ma właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, osuszające i ściągające, warto go stosować w kremach, tonikach i rozmaitych kosmetykach domowej roboty. Napar sporządzamy zalewając gorącą wodą dzbanek do herbaty, w którym umieszczamy 3-4 łyżki ziela. Nawłoć dzięki obecności rutyny uszczelniającej naczynia, doskonale nadaje się do przygotowania kosmetyków do cery naczynkowej. Sok z rozgniecionej nawłoci lub maść na świeżym zielu (np. ziele roztarte z masłem w moździerzu) można zastosować w leczeniu ran, czyraków i oparzeń jako przeciwzapalny, ściągający i antyseptyczny.
Sok z rozgniecionej nawłoci lub maść na świeżym zielu (np. ziele roztarte z masłem w moździerzu) można zastosować w leczeniu ran, czyrakow i oparzeń jako przeciwzapalny, ściągajacy i antyseptyczny. Napar świetnie nada się do przemywania skóry łojotokowej, trądzikowej, z wypryskami, przy trądziku różowatym, oczyszcza pory, ma właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, osuszające i ściągające, warto go stosować w kremach, tonikach i rozmaitych kosmetykach domowej roboty. Nawłoć dzięki obecności rutyny uszczelniającej naczynia, doskonale nadaje się do przygotowania kosmetyków do cery naczynkowej.
Wiesiołek dwuletni ( Oenothera biennis) to pospolity i piękny „chwast”. Lecznicze właściwości zawdzięcza bogatym w nienasycone kwasy tłuszczowe nasiona, jednak i ziele tej rośliny ma właściwości prozdrowotne. Wiesiołek działa w szczególności na układ trawienny i pracę wątroby, działa na nią ochronnie , reguluje przemianę materii, działa żółciopędnie, przeciwmiażdżycowo, przeciwcukrzycowo, przeciwzawałowo, uodparnia na choroby, działa wzmacniająco, obniża ciśnienie krwi. odtruwa. Kwitnie od czerwca do sierpnia i wtedy jest to najlepszy czas na zbiór jego ziela.
Najpopularniejszym preparatem z tej rośliny jest olej z wiesiołka w postaci tłoczonego na zimno oleju lub w postaci oleju w kapsułkach. Samodzielne tłoczenie oleju w domu jest niemożliwe, zachęcam więc do mielenia zakupionych nasion np. w młynku do kawy i dodawanie go do ostudzonych dań. Ważne jest to, aby zawsze był to świeżo zmielony proszek.
Kobylak czyli koński szczaw lub szczaw kędzierzawy, to zioło stosowane w dolegliwościach przewodu pokarmowego: biegunce- zwłaszcza u dzieci, w wymiotach, w niestrawności, ale też w anemii jako zioło zwiększające poziom hemoglobiny, znosi objawy reakcji autoagresji immunologicznej i alergii. Okłady z odwaru stosujemy na owrzodzenia, wypryski, rany i ropnie, płukanie ust odwarem pomoże w leczeniu stanów zapalnych dziąseł i gardła, hamuje rozwój bakterii ropotwórczych oraz beztlenowych, picie odwaru usuwają nieprzyjemny zapach z ust i żołądka, hamuje rozwój drożdżaków i bakterii. Ponadto płukanki z odwaru stosujemy w zapaleniu pochwy, prącia, moszny, hemoroidach i świądzie.
Korzen kobylaku jest szczególnie zasobny w dobrze przyswajalne żelazo, co działa krwiotwórczo poprzez zwiększenie poziomu hemoglobiny we krwi, w witaminę A, C, białka, tłuszcze, wapń, cynk, sód, mangan, garbniki oraz przeczyszczające antrachinony. Jeszcze pod koniec XIX wieku korzeń kobylaku był na liście leków stosowanych oficjalnie przez lekarzy i zielarzy. Przetworami z korzenia kobylaku leczono wszelakie problemy układu pokarmowego i zakażenia bakteryjne, w zatruciach, chorobach krwi, żółtaczce, szkorbucie, przy chorobach skórnych stosowano wyciągi, maści i mikstury.
Koniczyna czerwona (Trifolium pratense) działa estrogennie, łagodzi objawy menopauzy, poprawia krążenie i pracę serca, wzmacnia naczynia krwionośne, działa przeciwzakrzepowo, moczopędnie, przeciwobrzękowo, oczyszcza krew, zapobiega zastojom limfy a więc i obrzękom, odtruwa, działa ogólnie wzmacniająco, wspiera gojenie ran, zapobiega wypadaniu włosów, działa wykrztuśnie, żółciopędnie, odżywczo, przeciwzapalnie, reguluje wypróżnienia, miesiączkowanie i reguluje metabolizm. W przeziębieniu pomaga ozyścić nos, zatoki i płuca z zalegającego śluzu. Napar zastosowany jako maseczka, okład, zadziała odświeżająco, rozjaśniająco, wspaniale nawilży skórę i poprawi jej elastyczność. Ziele to jest idealne dla kobiet szczególnie w okresie menopauzy, u młodszych kobiet znosi objawy napięcia przedmiesiączkowego oraz reguluje menstruacje.
Przytulia czepna to taki mały pasażer na gapę, bowiem „czepia się” haczykami czego może, wiosną ze spaceru wcale nie trudno wrócić do domu właśnie z taką zdobyczą. Napary z niej oczyszczają i wzmacniają cały organizm, oczyszczają krew, są silnie moczopędne,
poprawiają krążenie krwi, przeciwdziałają zakrzepicy, wspomaga leczenie żylaków, prostaty, hemoroidów, a także miażdżycy. To nie jedyny gatunek przytulii, który ma zastosowanie w medycynie ludowej, inne z przytulii to właściwa, wonna, wyprostowana, łąkowa, a surowcem w każdym przypadku jest ziele przytulii, czyli cała jej nadziemna część. Ziele przytulii zbieramy od wczesnej wiosny do jesieni.
Cebula jest w naszym klimacie rośliną dwuletnią, uprawianą chętnie i często, dostępną praktycznie przez cały rok, ma ogromne zastosowanie w kuchni i medycynie. Lista zasług cebuli dla zdrowia jest bardzo długa, od przeziębień i chorób infekcyjnych, przez wpływ na trawienie, wzmacnianie osób słabych, obniżanie poziomu złego cholesterolu i jego normalizację, działanie przeciwzakrzepowo, niwelując ryzyko zatorów i zakrzepic, aż po zachowanie nas od groźnych i budzących strach nowotworów. Okazuje się, że ryzyko zachorowania na pewne nowotwory jest niższe niż u osób, które nie jadają cebuli, na przykład wg badania szwajcarskich badaczy, spożywanie 7 razy w tygodniu porcji cebuli (lub czosnku) w różnej postaci, zmniejszało wystąpienie raka jelita grubego o 50%!!! Ponadto i czosnek i cebula obniżały ryzyko rozwoju nowotworu jamy ustnej, gardła, trzustki, jajnika i nerek.
Cebula pozwala zapobiegać infekcjom jamy ustnej i próchnicy. Wykazano, że 3-5 minut żucia surowej cebuli powoduje zniszczenie wszystkich drobnoustrojów znajdujących się w jamie ustnej, gardle i na ustach. Cebula jest jednym z najbogatszych źródeł fruktanów, czyli prebiotycznego błonnika, którym żywią się tzw. dobre bakterie- nam niezbędne. Po antybiotykach zdecydowanie warto włączyć cebulę do diety.
Orzech włoski jest drzewem osiągającym 25 metrów wysokości, rośnie w ogrodach, parkach, na opuszczonych posesjach, czasem przy drogach, dobrze rośnie w naszym klimacie i jest naprawdę bardzo pożyteczny z punktu widzenia medycyny naturalnej. Orzech dobroczynnie działa głównie na układ pokarmowy, zawiera garbniki elagowe tamujące krwawienia w naczyniach krwionośnych żołądka i jelit, ściągające błony śluzowe, a to warunkuje jego działanie bakteriobójcze, także przy wrzodach oraz nieżytach żołądka i jelit, działa na paciorkowce, bakterie duru brzusznego, gronkowce i czerwonkę. Wyciągi z naowocni orzecha działają przeciwzapalnie, przeciwrobaczo, przeciwwirusowo i przeciwbakteryjnie dzięki zawartości juglonu.
Surowcem zielarskim jest kora, zielona łupina orzecha( naowocnia), liść i orzech. Bardzo cennym surowcem są niedojrzałe, świeże owoce, z których przyrządza się sok i intrakt stosowane przy problemach z trawieniem, biegunkach i zatruciach.
Mam wrażenie, że w latach osiemdziesiątych aloes był obecny w każdym domu jako roślina ozdobna. Pamiętam jak dziś jego kłujące zakończenia liści i ogromne egzemplarze na szkolnym korytarzu w liceum. Nie wiem, czy zdawano sobie sprawę z tego, ile korzyści można czerpać z jego liści, na jak wiele sposobów można go wykorzystać?
Spośród 360 gatunków aloesu na świecie, tylko 20 uważa się za lecznicze, a w dermatologii i kosmetyce zastosowanie znalazły dwa gatunki: aloes zwyczajny (Aloe vera) oraz aloes drzewiasty. Żel znajdujący się we wnętrzu liści doskonale zregeneruje skórę po oparzeniu i znacznie załagodzi uczucie palenia i pieczenia, wystarczy go przełamać i posmarować wyciekającym gęstawym płynem oparzenie lub ranę, ma działanie osłaniające, zmiękczające, przeciwzapalne, odkażające i regenerujące .
Wrotycz pospolity to jedno z najbardziej aromatycznych ziół, znane myślę każdemu, jesli nie z nazwy, to z widzenia z pewnością. Żółte kuleczki roztarte w dłoni mają charakterystyczny, silnie ziołowy zapach. Te wonne substancje stanowią o mocy ziela wrotyczu, ziela silnie przeciwrobaczego, przeciwwirusowego, przeciwpierwotniakowego i przeciwbakteryjnego. Jak widać, to roślina o potężnej mocy 🙂 A to przecież jeszcze nie wszystko…
Wrotyczowe preparaty zadziałaja wykrztuśnie, silnie żółciopędnie, napotnie- bardzo silnie, przeciwgorączkowo, moczopędnie, nasennie- silnie, uspokajająco- bardzo efektywnie, przeciwbólowo, przeciwzapalnie, rozkurczowo, odtruwająco, wyregulują trawienie i uzdrowią w przypadku grypy i przeziębienia.
Liść babki to lek stosowany głównie w chorobach układu oddechowego – w kaszlu mokrym, czyli takim, gdzie odksztuszanie jest bardzo utrudnione. Śluzy nawilżają i powlekają drogi oddechowe łagodząc podrażnienie, osłaniają, natomiast irydoidy działają przeciwzapalnie. Śluzy powlekają też przewód pokarmowy, łagodzą przez to również dolegliwosci związane z chorobą wrzodową. Przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie i ściągająco zadziałają zawarte w babkach garbniki . Babka zwiększy szczelność naczyń krwionośnych i zadziała przeciwkrwotocznie. Jednak wiekszości osób babka w pierwszej kolejności skojarzy się z okładami na skaleczone miejsca, obmyty liść babki należy zmiąć lub lekko rozbić i taki przyłożyć na ranę. Bogactwo przeciwzapalnych, przeciwbakteryjnych i przeciwobrzękowych składników babki było jeszcze nie tak dawno pewniakiem jako opatrunek na ranę- pierwszego rzutu. 🙂 Dziś sprawdza się w okładach na trudno gojące się i sączące się rany, odleżyny i ropne wykwity.
Dzialanie lecznicze babki jest niejednokrotnie potwierdzone badaniami naukowymi, głównie wewnętrznie w nieżytach dróg oddechowych, zapalnych zmianach błony śluzowej jamy ustnej i gardła, a zewnętrznie w okładach na zapalne zmiany skóry.
Brzoza to drzewo o pięknej, białej korze, rosnące szybko, żyjące jak na drzewo dość krótko, ale intensywnie. Preparaty brzozowe to wspaniałe leki moczopędne, wybitnie odtruwające, wspomagające oczyszczanie ze złogów w chorobach reumatycznych, trądziku, problemach skórnych i metabolicznych, działają przeciwobrzękowo, przeciwgośćcowo, żółciopędnie, zapobiegają i wspomagają w kamicy moczowej i żółciowej, uszczelniają i wzmacniają naczynka krwionośne, ochraniają miąższ wątroby i regulują trawienie. Brzoza dostarcza kilku surowców leczniczych: pączki (Gemmae), liście (Folium), korę (Cortex) i sok (Succus Betulae). Najczęściej i najłatwiej pozyskiwane są liście – w maju, ale i te czerwcowe, lipcowe są pełne dobra, korę zbieramy na przedwiośniu, wiosną lub jesienią, pączki wczesną wiosną.
Kto nie zdmuchnął w życiu dmuchawca choć raz? O mniszku lekarskim coraz głośniej… roslina to pospolita acz wielce niedoceniana. Korzeń mniszka jest prebiotykiem, inulina bowiem stanowi dobre źródło odżywcze dla naszych dobrych bakterii w jelitach, wystarczy wysuszony, zmielony korzeń spożywać dwa razy dziennie po łyżeczce proszku, popijając obficie. Preparaty z mniszka: sok, napar i odwar działają rozkurczowo na mięśnie gładkie, wyraźnie działają przeciwmiażdzycowo.
Liczne przetwory z mniszka pomagą w chorobach i dysfunkcjach dróg żółciowych, kamicy, chorobach wątroby i problemach trawiennych, w niedostatecznym wydzielaniu żółci, po WZW, po przewlekłym zapaleniu pęcherza moczowego lub dróg moczowych, w kamicy moczowej- szczawianowej i fosforanowej, w niestrawności, braku apetytu, w pierwszych fazach cukrzycy i w awitaminozie.
Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus) to ziele silnie rozkurczowe, żółciopędne, niezwodne w skurczach mięśni gładkich (niestrawności, kolki), żółciopędne w niedomogach wątroby, przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze, przeciwbólowe, a żółty sok wydzielający się po przełamaniu gałązek ziela jest zabójczy dla kurzajek! Glistnik jaskółcze ziele to absolutnie mój faworyt wśród niezawodnych zioł rozkurczowych i uspokajających. Piękny, zwiewny, delikatny, a przecież tak silnie działający glistnik jaskółcze ziele to majowa ozdoba i lasów, i łąk, i poboczy. Silnie rozkurczowy, żółciopędny, niezwodny w skurczach mięśni gładkich (niestrawności, kolki), żółciopędny w niedomogach wątroby, przeciwbakteryjny, przeciwpasożytniczy, przeciwbólowy, a żółty sok wydzielający sie po przelamaniu gałązek ziela jest zabójczy dla kurzajek! Glistnik jaskółcze ziele to absolutnie mój faworyt wśród niezawodnych zioł rozkurczowych i uspokajających. Całe nadziemne ziele zbiera się ścinając ostrym nożykiem przed lub w czasie kwitnienia od maja do czerwca, suszy albo w temperaturze pokojowej, albo w otwartym piekarniku w temp. 60 stopniach. Wysuszone ziele łatwo kruszy się, a łodygi łamią się z trzaskiem.
Ważnym jest, aby zostawiac korzenie glistnika przy zbiorach w ziemii, jest go w naszym kraju coraz mniej….
Drzewo kasztanowca zna chyba każdy, bo kto choć raz w życiu nie zrobił kasztanowego ludzika z jego nasion i z zapałek? Surowcem lecznicznym kasztanowca są pączki, kora, liście, kwiat, nasiona i owoc. Wszystkie te surowce zawierają flawonoidy, kumaryny, saponiny, garbniki, sole mineralne, kwasy organiczne i karotenoidy, różnią się ich zawartością, dlatego różne części tego drzewa stosowane są w różnych wskazaniach. Za lecznicze działanie surowców z kasztanowca odpowiadają głównie saponiny, kumaryny i flawonoidy, a wskazania do ich zażywania to między innymi żylaki, zakrzepowe zapalenie żył, pajączki, krwiaki, trądzik różowaty, obrzęki, hemoroidy, stany zapalne gałki ocznej i spojówek, stany zapalne nerek, kamica moczowa, krwotoki z nosa.
Czosnek niedźwiedzi nie jest tak popularny i znany jak poczciwy czosnek pospolity, choć jego właściwości smakowe, zdrowotne i lecznicze są mocno do niego zbliżone. W Polsce jest pod częściową ochroną. Rośnie dziko w wilgotnych lasach liściastych, zagajnikach, buczynach, w pobliżu wód płynących, tworzy przy tym uroczy zielony, białokwitnący dywanik. W smaku wyraźnie czosnkowy, nie jest za to aż tak intensywny i ostry jak pospolity ząbek 🙂 Czosnek niedźwiedzi wydziela fitoncydy, tzn. związki, które hamują rozwój mikroorganizmów chorobotwórczych, grzybów, bakterii. W lesie w jego pobliżu wyraźnie czuć jego czosnkowy zapach.
Pokrzywa zwyczajna to jedna z najcenniejszych i najpowszechniej rosnących roślin o wielu właściwościach, bezcennej leczniczej mocy, wspaniałym składzie i nieskończonym potencjale zastosowań, och i ach! 🙂 Znana jest pod nazwami pokrzywa żgajka, parzawka, pokrzywa wielka, pokrzywa dwupienna, pokrzywa parząca, jest nie do pomylenia z żadnym innym łąkowym ziółkiem. Któż bowiem nie został przez nią srodze poparzony?
Pieprzyca siewna zwana powszechnie rzeżuchą, przypomina o sobie w okolicach Świąt Wielkanocnych. no bo co jak co, ale zajączek musi kicać po zielonej trawce 🙂 Rzeżucha ma charakterystyczny ostry i oryginalny, lekko palący smak. Wysiewana co 4-5 dni pozwoli na stały dostęp do zielonej posypki na kanapki, do sałatki, na masełko rzeżuchowe, twarożki, pasty czy też dodatek do zupy. Jedyne o czym musimy pamiętać to to, aby nasionka były stale zraszane.
Liść laurowy (Folium Lauri) znany tez jako liść wawrzynu, liście bobkowe, bakałarz, bobkowe ziele jest przyprawą i rośliną leczniczą. O jego walorach smakowych w bigosie, daniach z warzyw czy mięsie nie trzeba pisać… To się wie 🙂 Jak większość przypraw, liść laurowy posiada wiele działań wspierających zdrowie, głównie w obszarze przewodu pokarmowego i układu krążenia. Z liści laurowych pozyskuje się cenny olejek laurowy, którego zastosowanie jest szersze.
Nagietek lekarski ma właściwości przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, antybakteryjne, nadaje się do leczenia trudnogojących się ran, owrzodzeń, wewnętrznie działa rozkurczowo, żółciopędnie, moczopędnie i oczyszczająco. Stosuje się go w chorobach zapalnych skóry oraz błon śluzowych jamy ustnej i gardła.
Nagietek lekarski (Calendula officinalis) to piękna, pospolita, jednoroczna roślinka wciąż chętnie wysiewana na przydomowych rabatkach. Jest radosna, otwarta, „uśmiechnięta”, uwielbia słońce i chętnie się nań otwiera, bogata w składniki prozdrowotne. Nagietek to wspaniałe ziółko kosmetyczne pomagające oczyszczać i pielęgnować skórę i włosy. Dla nas znaczenie lecznicze mają tylko kwiatki pomarańczowe.