Akacja, której surowcem są kwiat i liść kwitnie od maja do czerwca. Surowce te działają moczopędne, odtruwająco, rozkurczowo na mięśnie gładkie układu moczowego i pokarmowego, uszczelniają naczynia krwionośne i wzmacniają je, działają przeciwzakrzepowo, rozszerzają naczynia, poprawiają krążenie krwi. Mocne napary i nalewki obniżają ciśnienie krwi i działają uspokajająco na układ nerwowy. Swoich konkurentów wyniszcza chemicznie, […]
Preparaty z dzikiej róży mają działanie witaminizujące, immunostymulujące, wzmacniające, przeciwzapalne, antyalergiczne, przeciwobrzękowe, moczopędne, odtruwające, prebiotyczne, wzmacniają naczynia krwionośne oraz działają delikatnie rozwalniająco. Osoby z chorobami układu oddechowego i rekonwalescenci powinny korzystać z jej przetworów, związki zawarte w różach wspierają regenerację nabłonka i kondycję płuc. Róża słynie z bogactwa witaminy witaminy C, której ma znacznie więcej niż cytrusy. Zawartość w owocach świeżych może sięgać 5%, natomiast w suszonych lub mrożonych spada nawet do ilości śladowych, niemniej zwykle mieści się między 1-2%. Wartość witaminy spada po przemrożeniu owoców, natomiast wzrasta ich słodycz, ilość pektyn i poprawia się ich smak.
Ziele nawłoci (Herba Solidaginis) jest zielem oczyszczającym krew, moczopędnym, przeciwkamiczym i odkażającym drogi moczowe. Zmniejsza obrzęki, obniża ciśnienie krwi (działanie hipotensyjne) działa odtruwająco- zwiększa wydalanie soli, amoniaku, kwasu moczowego, usprawnia usuwanie szkodliwych związków i produktów przemiany materii, działa rozkurczowo, przeciwmiażdżycowo, przeciwukrzycowo, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, przeciwbólowo, wzmacnia naczynia krwionośne (rutyna), pomaga w nieżytach żołądka i jelit.
Napar świetnie nada się do przemywania skóry łojotokowej, trądzikowej, z wypryskami, przy trądziku różowatym, oczyszcza pory, ma właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, osuszające i ściągające, warto go stosować w kremach, tonikach i rozmaitych kosmetykach domowej roboty. Napar sporządzamy zalewając gorącą wodą dzbanek do herbaty, w którym umieszczamy 3-4 łyżki ziela. Nawłoć dzięki obecności rutyny uszczelniającej naczynia, doskonale nadaje się do przygotowania kosmetyków do cery naczynkowej. Sok z rozgniecionej nawłoci lub maść na świeżym zielu (np. ziele roztarte z masłem w moździerzu) można zastosować w leczeniu ran, czyraków i oparzeń jako przeciwzapalny, ściągający i antyseptyczny.
Sok z rozgniecionej nawłoci lub maść na świeżym zielu (np. ziele roztarte z masłem w moździerzu) można zastosować w leczeniu ran, czyrakow i oparzeń jako przeciwzapalny, ściągajacy i antyseptyczny. Napar świetnie nada się do przemywania skóry łojotokowej, trądzikowej, z wypryskami, przy trądziku różowatym, oczyszcza pory, ma właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne, osuszające i ściągające, warto go stosować w kremach, tonikach i rozmaitych kosmetykach domowej roboty. Nawłoć dzięki obecności rutyny uszczelniającej naczynia, doskonale nadaje się do przygotowania kosmetyków do cery naczynkowej.
Aronia czarna (Aronia melanocarpa) to krzew, którego surowcem zielarskim jest owoc.
Większość czynnych związków aronii ma właściwości przeciwutleniające (bioflawonoidy), które chronią komórki przed stresem oksydacyjnym, wspomagają naturalne siły obronne organizmu, przez co opóźniają procesy starzenia się i stymulują procesy naprawcze w komórkach. Aronia zawiera antocyjany, fenolokwasy (kawowy, chlorogenowy), pektyny, garbniki, sporą ilość witaminy C, witaminy: B2, B3, B9, czyli kwas foliowy, sole mineralne: magnez, potas, fosfor, żelazo, wapń oraz mikroelementy: molibden, miedź, jod i mangan.
Bioflawonoidy, wśród których najliczniejsze są antocyjany, flowonoidy- w tym kwercetyna i rutyna, katechiny i leukocyjany , są jednocześnie barwnikami, które nadają owocom granatowy kolor. Antocyjany i flawonoidy aroniowe zapobiegają angiopatii wywołanej nadciśnieniem, poprawiają krążenie oczne, wieńcowe i krążenie w kończynach, działają antyagregacyjnie (przeciwzakrzepowo), wzmacniają i uszczelniają nabłonki naczyń krwionośnych, łagodzą objawy alergii i wielu chorób autoimmunologicznych.
Wiesiołek dwuletni ( Oenothera biennis) to pospolity i piękny „chwast”. Lecznicze właściwości zawdzięcza bogatym w nienasycone kwasy tłuszczowe nasiona, jednak i ziele tej rośliny ma właściwości prozdrowotne. Wiesiołek działa w szczególności na układ trawienny i pracę wątroby, działa na nią ochronnie , reguluje przemianę materii, działa żółciopędnie, przeciwmiażdżycowo, przeciwcukrzycowo, przeciwzawałowo, uodparnia na choroby, działa wzmacniająco, obniża ciśnienie krwi. odtruwa. Kwitnie od czerwca do sierpnia i wtedy jest to najlepszy czas na zbiór jego ziela.
Najpopularniejszym preparatem z tej rośliny jest olej z wiesiołka w postaci tłoczonego na zimno oleju lub w postaci oleju w kapsułkach. Samodzielne tłoczenie oleju w domu jest niemożliwe, zachęcam więc do mielenia zakupionych nasion np. w młynku do kawy i dodawanie go do ostudzonych dań. Ważne jest to, aby zawsze był to świeżo zmielony proszek.
Kobylak czyli koński szczaw lub szczaw kędzierzawy, to zioło stosowane w dolegliwościach przewodu pokarmowego: biegunce- zwłaszcza u dzieci, w wymiotach, w niestrawności, ale też w anemii jako zioło zwiększające poziom hemoglobiny, znosi objawy reakcji autoagresji immunologicznej i alergii. Okłady z odwaru stosujemy na owrzodzenia, wypryski, rany i ropnie, płukanie ust odwarem pomoże w leczeniu stanów zapalnych dziąseł i gardła, hamuje rozwój bakterii ropotwórczych oraz beztlenowych, picie odwaru usuwają nieprzyjemny zapach z ust i żołądka, hamuje rozwój drożdżaków i bakterii. Ponadto płukanki z odwaru stosujemy w zapaleniu pochwy, prącia, moszny, hemoroidach i świądzie.
Korzen kobylaku jest szczególnie zasobny w dobrze przyswajalne żelazo, co działa krwiotwórczo poprzez zwiększenie poziomu hemoglobiny we krwi, w witaminę A, C, białka, tłuszcze, wapń, cynk, sód, mangan, garbniki oraz przeczyszczające antrachinony. Jeszcze pod koniec XIX wieku korzeń kobylaku był na liście leków stosowanych oficjalnie przez lekarzy i zielarzy. Przetworami z korzenia kobylaku leczono wszelakie problemy układu pokarmowego i zakażenia bakteryjne, w zatruciach, chorobach krwi, żółtaczce, szkorbucie, przy chorobach skórnych stosowano wyciągi, maści i mikstury.
Przytulia czepna to taki mały pasażer na gapę, bowiem „czepia się” haczykami czego może, wiosną ze spaceru wcale nie trudno wrócić do domu właśnie z taką zdobyczą. Napary z niej oczyszczają i wzmacniają cały organizm, oczyszczają krew, są silnie moczopędne,
poprawiają krążenie krwi, przeciwdziałają zakrzepicy, wspomaga leczenie żylaków, prostaty, hemoroidów, a także miażdżycy. To nie jedyny gatunek przytulii, który ma zastosowanie w medycynie ludowej, inne z przytulii to właściwa, wonna, wyprostowana, łąkowa, a surowcem w każdym przypadku jest ziele przytulii, czyli cała jej nadziemna część. Ziele przytulii zbieramy od wczesnej wiosny do jesieni.
Przetwory ze stokrotki pospolitej (Bellis perennis) działają oczyszczająco na krew, odtruwają, działają przeciwobrzękowo i moczopędnie, w chorobach stawów pomagają usuwać złogi kwasu moczowego w podagrze, pomagają w zapaleniu jelit i biegunkach, niosą pomoc w kaszlu ze względu na obecność saponin, ułatwiają usuwanie zalegającej wydzieliny z oskrzeli i płuc. Garbniki i flawonoidy pomogą przy trudnogojących się ranach, po ukąszeniach.
Samodzielnie wykonany olejek z kwiatków stokrotek pomoże rozjaśnić przebarwienia i piegi 🙂 To będzie taki wpis „niespodzianka”, bohaterką bowiem będzie subtelna, drobna stokrotka pospolita, właśnie ta- polna, zwyczajna stokrotka 🙂 Kwitnie od kwietnia aż do października, rośnie niemal wszędzie gdzie przestrzeń jest otwarta- na łąkach, przy drogach, na trawnikach, na polanach. Do zbioru kwiatków (koszyczków) lub całego ziela – bo to one są surowcem leczniczym wybieramy naturalnie czyste, oddalone od dróg i aglomeracji miejsca. Nazywa się ja kwiatem światła, otwiera płatki o świcie, a o zmierzchu zamyka się.
Surowcem jest ziele stokrotki lub kwiat (cały koszyczek). Surowcem jest ziele stokrotki lub kwiat (cały koszyczek).
Chrzan to roślina od dawna znana, stosowana jako przyprawa, niezbędny składnik do kiszenia ogórków i rozmaitych warzyw, składnik sosów, marynat, twarogów, ale i roślina lecząca liczne zakażenia bakteryjne i chroniąca nas przed nowotworami. Swoje działanie zawdzięcza glukozynolatom, a zwłaszcza fitoncydom, czyli substancjom o silnym działaniu przeciwdrobnoustrojowym, skutecznym nawet w przypadku bakterii lekoopornych. Fitoncydy to naturalne antybiotyki wytwarzane przez rośliny, które działają bakteriostatycznie, bakteriobójczo, grzybobójczo i wirusobójczo.
Rumianek kojarzę z dzieciństwa jako oznakę rozpoczynającego się lata i zapowiedź wakacji. Pola z żytem, makami, chabrami i rumiankiem właśnie, to najmilszy widok jaki pamiętam. Wtedy robiłam z nich wianki, dziś robię napar- ogromne ilości naparu 🙂 , czasem alkoholaturę, czasem zwyczajny bukiet. Rumianek to niezwykła roślinka o tak szerokim zastosowaniu i dobroczynnym działaniu, że czuję, iż to nie będzie jedyny wpis jej poświęcony.
Preparaty z rumianku stosowane są do wewnątrz i na skórę, nierzadko herbatka z rumianku podawana jest maleńkim dzieciom, a wiele kosmetyków dla nich zawiera wyciągi z tej rośliny. Działają przeciwzapalnie, odkażająco, rozkurczowo- zmniejszają napięcie mięśni gładkich, silnie przeciwalergicznie dzięki hamowaniu uwalniania histaminy, wzmagają trawienie, poprawiają nastrój i polepszają samopoczucie, działają uspokajająco. Uwaga- preparaty z rumianku mogą powodować uczulenia lub nadwrażliwość.
Mięta to jedna z najstarszych roślin leczniczych i spożywczych na świecie. Jej uprawa w ogrodzie i w doniczkach jest łatwa. Surowcem leczniczym jest liść mięty, który zawiera 0,5-1,5% olejku eterycznego, a w nim mentolu, determinującego jej zastosowanie w medycynie i kuchni. Mentol działa rozkurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, regulująco na trawienie, wiatropędnie, żółciotwórczo, żółciopędnie, wykrztuśnie, odkażająco, znieczulająco i przeciwbólowo, odświeżająco, przeciwzapalnie, uspokajająco, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, trzustkowego i jelitowego, a także wywiera efekt przeciwwymiotny.
Właściwości imbiru doceniono już w starożytności i po dziś dzień imbir z powodzeniem stosuje się jako roślinę o wielokierunkowym dobroczynnym, prozdrowotnym działaniu i jako przyprawę o słodko-orzeźwiającym aromacie zwłaszcza w kuchni azjatyckiej- imbir jest składnikiem przyprawy curry.
Kłącze imbiru- bo to ono jest surowcem leczniczym ma silne działanie podnoszące odporność, odkażające, pobudza trawienie i wydzielanie soków żołądkowych i enzymów trawiennych, przyspiesza odtruwanie, działa przeciwmiażdżycowo, poprawia krążenie w skórze i gruczołach łojowych, działa silnie przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwpierwotniakowo i przeciwgrzybiczo, rozgrzewa zarówno spożywany jak i zastosowany we wcierce, działa też skutecznie przeciwwymiotnie (gingerol i szogaol). Fitoncydy kłącza skutecznie walczą z rhinowirusami odpowiedzialnymi za katar w przeziębieniu. Wyciągi z imbiru przyjmowane doustnie przez dłuższy czas zmniejszą ból i obrzęki w chorobach reumatycznych, wyregulują pracę przewodu pokarmowego i motorykę jelit, zwiększą komfort ruchomość stawów, pobudzą krążenie krwi a także znacznie złagodzą objawy alergii. Gingerol i szogaol oprócz przeciwwymiotnego działania mają zdolność hamowania niektórych czynników prozapalnych – syntezy leukotrienów i aktywności cyklooksygenazy 2 .
Wrotycz pospolity to jedno z najbardziej aromatycznych ziół, znane myślę każdemu, jesli nie z nazwy, to z widzenia z pewnością. Żółte kuleczki roztarte w dłoni mają charakterystyczny, silnie ziołowy zapach. Te wonne substancje stanowią o mocy ziela wrotyczu, ziela silnie przeciwrobaczego, przeciwwirusowego, przeciwpierwotniakowego i przeciwbakteryjnego. Jak widać, to roślina o potężnej mocy 🙂 A to przecież jeszcze nie wszystko…
Wrotyczowe preparaty zadziałaja wykrztuśnie, silnie żółciopędnie, napotnie- bardzo silnie, przeciwgorączkowo, moczopędnie, nasennie- silnie, uspokajająco- bardzo efektywnie, przeciwbólowo, przeciwzapalnie, rozkurczowo, odtruwająco, wyregulują trawienie i uzdrowią w przypadku grypy i przeziębienia.
Liść babki to lek stosowany głównie w chorobach układu oddechowego – w kaszlu mokrym, czyli takim, gdzie odksztuszanie jest bardzo utrudnione. Śluzy nawilżają i powlekają drogi oddechowe łagodząc podrażnienie, osłaniają, natomiast irydoidy działają przeciwzapalnie. Śluzy powlekają też przewód pokarmowy, łagodzą przez to również dolegliwosci związane z chorobą wrzodową. Przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie i ściągająco zadziałają zawarte w babkach garbniki . Babka zwiększy szczelność naczyń krwionośnych i zadziała przeciwkrwotocznie. Jednak wiekszości osób babka w pierwszej kolejności skojarzy się z okładami na skaleczone miejsca, obmyty liść babki należy zmiąć lub lekko rozbić i taki przyłożyć na ranę. Bogactwo przeciwzapalnych, przeciwbakteryjnych i przeciwobrzękowych składników babki było jeszcze nie tak dawno pewniakiem jako opatrunek na ranę- pierwszego rzutu. 🙂 Dziś sprawdza się w okładach na trudno gojące się i sączące się rany, odleżyny i ropne wykwity.
Dzialanie lecznicze babki jest niejednokrotnie potwierdzone badaniami naukowymi, głównie wewnętrznie w nieżytach dróg oddechowych, zapalnych zmianach błony śluzowej jamy ustnej i gardła, a zewnętrznie w okładach na zapalne zmiany skóry.
Brzoza to drzewo o pięknej, białej korze, rosnące szybko, żyjące jak na drzewo dość krótko, ale intensywnie. Preparaty brzozowe to wspaniałe leki moczopędne, wybitnie odtruwające, wspomagające oczyszczanie ze złogów w chorobach reumatycznych, trądziku, problemach skórnych i metabolicznych, działają przeciwobrzękowo, przeciwgośćcowo, żółciopędnie, zapobiegają i wspomagają w kamicy moczowej i żółciowej, uszczelniają i wzmacniają naczynka krwionośne, ochraniają miąższ wątroby i regulują trawienie. Brzoza dostarcza kilku surowców leczniczych: pączki (Gemmae), liście (Folium), korę (Cortex) i sok (Succus Betulae). Najczęściej i najłatwiej pozyskiwane są liście – w maju, ale i te czerwcowe, lipcowe są pełne dobra, korę zbieramy na przedwiośniu, wiosną lub jesienią, pączki wczesną wiosną.
Kto nie zdmuchnął w życiu dmuchawca choć raz? O mniszku lekarskim coraz głośniej… roslina to pospolita acz wielce niedoceniana. Korzeń mniszka jest prebiotykiem, inulina bowiem stanowi dobre źródło odżywcze dla naszych dobrych bakterii w jelitach, wystarczy wysuszony, zmielony korzeń spożywać dwa razy dziennie po łyżeczce proszku, popijając obficie. Preparaty z mniszka: sok, napar i odwar działają rozkurczowo na mięśnie gładkie, wyraźnie działają przeciwmiażdzycowo.
Liczne przetwory z mniszka pomagą w chorobach i dysfunkcjach dróg żółciowych, kamicy, chorobach wątroby i problemach trawiennych, w niedostatecznym wydzielaniu żółci, po WZW, po przewlekłym zapaleniu pęcherza moczowego lub dróg moczowych, w kamicy moczowej- szczawianowej i fosforanowej, w niestrawności, braku apetytu, w pierwszych fazach cukrzycy i w awitaminozie.
Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus) to ziele silnie rozkurczowe, żółciopędne, niezwodne w skurczach mięśni gładkich (niestrawności, kolki), żółciopędne w niedomogach wątroby, przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze, przeciwbólowe, a żółty sok wydzielający się po przełamaniu gałązek ziela jest zabójczy dla kurzajek! Glistnik jaskółcze ziele to absolutnie mój faworyt wśród niezawodnych zioł rozkurczowych i uspokajających. Piękny, zwiewny, delikatny, a przecież tak silnie działający glistnik jaskółcze ziele to majowa ozdoba i lasów, i łąk, i poboczy. Silnie rozkurczowy, żółciopędny, niezwodny w skurczach mięśni gładkich (niestrawności, kolki), żółciopędny w niedomogach wątroby, przeciwbakteryjny, przeciwpasożytniczy, przeciwbólowy, a żółty sok wydzielający sie po przelamaniu gałązek ziela jest zabójczy dla kurzajek! Glistnik jaskółcze ziele to absolutnie mój faworyt wśród niezawodnych zioł rozkurczowych i uspokajających. Całe nadziemne ziele zbiera się ścinając ostrym nożykiem przed lub w czasie kwitnienia od maja do czerwca, suszy albo w temperaturze pokojowej, albo w otwartym piekarniku w temp. 60 stopniach. Wysuszone ziele łatwo kruszy się, a łodygi łamią się z trzaskiem.
Ważnym jest, aby zostawiac korzenie glistnika przy zbiorach w ziemii, jest go w naszym kraju coraz mniej….
Podagrycznik jest jedną z pierwszych roślin pojawiających się wiosną w lesie. jest bardzo pospolity i trudny do pozbycia się z ogrodu, jeśli jakimś sposobem sie do niego przyplątał. Jest roślina jadalną i leczniczą, znaną już w Średniowieczu – jej spożycie rosło w okresach głodu, używano go głównie do przygotowywania zupy nazwanej barszcznicą oraz na surowo. W Polsce spożywanie tej rośliny nie jest zbyt popularne. Liście są aromatyczne z charakterystycznym lekko gorzkim selerowo- pietruszkowym posmakiem. Zbiór odbywa się od wiosny do września, a najsmaczniejsze są młode listki: w surówkach, sałatkach, sosach i zupach. Podagrycznik można przyrządzić jak szpinak (z czosnkiem i cebulką), czy pesto. Podagrycznik jest moczopędny, przeciwreumatyczny, przeciwzapalny i odżywczy. Zewnetrznie stosuje się go do okładania bolących miejsc w podagrze (dnie moczanowej), reumatyźmie i artretyźmie. W formie doustnej stanowi dobre źródło witamin oraz makro- i mikroelementów, zawiera żelazo, miedź, mangan, tytan, bor, potas, magnez, cynk, chrom, kobalt, witaminy C i A, a wszystko to jest obecne także w preparatach wodnych i etanolowych.
Podagrycznik jest jedną z moich ulubionych roślin, bedzie więc sporo….
Drzewo kasztanowca zna chyba każdy, bo kto choć raz w życiu nie zrobił kasztanowego ludzika z jego nasion i z zapałek? Surowcem lecznicznym kasztanowca są pączki, kora, liście, kwiat, nasiona i owoc. Wszystkie te surowce zawierają flawonoidy, kumaryny, saponiny, garbniki, sole mineralne, kwasy organiczne i karotenoidy, różnią się ich zawartością, dlatego różne części tego drzewa stosowane są w różnych wskazaniach. Za lecznicze działanie surowców z kasztanowca odpowiadają głównie saponiny, kumaryny i flawonoidy, a wskazania do ich zażywania to między innymi żylaki, zakrzepowe zapalenie żył, pajączki, krwiaki, trądzik różowaty, obrzęki, hemoroidy, stany zapalne gałki ocznej i spojówek, stany zapalne nerek, kamica moczowa, krwotoki z nosa.
Pokrzywa zwyczajna to jedna z najcenniejszych i najpowszechniej rosnących roślin o wielu właściwościach, bezcennej leczniczej mocy, wspaniałym składzie i nieskończonym potencjale zastosowań, och i ach! 🙂 Znana jest pod nazwami pokrzywa żgajka, parzawka, pokrzywa wielka, pokrzywa dwupienna, pokrzywa parząca, jest nie do pomylenia z żadnym innym łąkowym ziółkiem. Któż bowiem nie został przez nią srodze poparzony?
Kwiat bzu czarnego ( Flos Sambuci) działa napotne, przeciwwirusowo, obniża gorączkę, jest moczopędny, odtruwa, działa wykrztuśnie, rozrzedza katar i zalegające wydzieliny w zatokach,
świetnie rozgrzewa w chłodne dni przepędzając chrypki, kaszle, katary i bóle mięśni. Uszczelnia naczynia krwionośne, rozszerza naczynia wieńcowe, działa przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo w okładach – na obrzęki i worki pod oczami.
Surowcem zielarskim są kwiaty, owoce, kora i liść bzu czarnego. Kwiat bzu czarnego zbiera się z miejsc czystych, znacznie oddalonych od ulic, miast, co nie powinno stanowić problemu, rośnie on bowiem chętnie i gęsto na obrzeżach lasów, wzdłuż pól i łąk (oj tak, lubi słoneczko). Zbieramy całe baldachy – można je rwać lub ciąć nożyczkami. Po zbiorze niezwłocznie kwiaty rozkładamy luźno w ciepłym, zacienionym i przewiewnym miejscu aż wyschną i zrobią się pięknie kremowe.
Liść laurowy (Folium Lauri) znany tez jako liść wawrzynu, liście bobkowe, bakałarz, bobkowe ziele jest przyprawą i rośliną leczniczą. O jego walorach smakowych w bigosie, daniach z warzyw czy mięsie nie trzeba pisać… To się wie 🙂 Jak większość przypraw, liść laurowy posiada wiele działań wspierających zdrowie, głównie w obszarze przewodu pokarmowego i układu krążenia. Z liści laurowych pozyskuje się cenny olejek laurowy, którego zastosowanie jest szersze.
Nagietek lekarski ma właściwości przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, antybakteryjne, nadaje się do leczenia trudnogojących się ran, owrzodzeń, wewnętrznie działa rozkurczowo, żółciopędnie, moczopędnie i oczyszczająco. Stosuje się go w chorobach zapalnych skóry oraz błon śluzowych jamy ustnej i gardła.
Nagietek lekarski (Calendula officinalis) to piękna, pospolita, jednoroczna roślinka wciąż chętnie wysiewana na przydomowych rabatkach. Jest radosna, otwarta, „uśmiechnięta”, uwielbia słońce i chętnie się nań otwiera, bogata w składniki prozdrowotne. Nagietek to wspaniałe ziółko kosmetyczne pomagające oczyszczać i pielęgnować skórę i włosy. Dla nas znaczenie lecznicze mają tylko kwiatki pomarańczowe.